Το τυρί και η φλούδα του

Τα τυριά για αναπτύξουν τις απολαυστικές γεύσεις τους χρησιμοποιούν την φλούδα ή κέλυφος και είναι πολύ σημαντικό μέρος τις ωρίμανσης κάθε τυριού.

Υπάρχουν δύο ειδών κέλυφοι αυτά που είναι από το ίδιο το τυρί και μπορούν να φαγωθούν άφοβα και αυτά που είναι από υλικά μη βρώσιμα. (συνήθως κερί ή πλαστικό).

Αυτά που τρώγονται δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι είναι και νόστιμα. Ανάλογα με την ευαισθησία κάθε «ουρανίσκου» κάποιοι θα βρουν πως ένα μικρό κομματάκι φλούδας μαζί με το τυρί, αναδεικνύει τη γεύση του καλύτερα.

Κάποιοι άλλοι θα τη βρουν σκληρή, θα πουν πως η γεύση είναι πολύ έντονη, πικρή, με μυρωδιά μούχλας ή αμμωνίας, ή πως η υφή της είναι δυσάρεστη στη γλώσσα. 

Για παράδειγμα στις περισσότερες γραβιέρες, στα ημίσκληρα τυριά τύπου Brie και Camembert, αλλά και στην παρμεζάνα, τρώγονται.

Όταν όμως έχει προστεθεί κάποιο περίβλημα, όπως π.χ. παραφίνη, κερί, πλαστικό, ύφασμα, φλούδα κορμού ή φύλλα, τότε η φλούδα δεν τρώγεται. Στη δεύτερη περίπτωση ανήκουν το κασέρι, που εμβαπτίζεται σε παραφίνη, αλλά και το Edam ή το Gouda που περιβάλλονται από κόκκινο ή κίτρινο κερί. Η φλούδα όμως που θα βρείτε κάτω από το κερί είναι και αυτή βρώσιμη.

Για παράδειγμα την φλούδα από την παρμεζάνα αν την βάλετε σε ζωμούς θα σας δώσει την περίφημη Πέμπτη γεύση, την μέγιστη απόλαυση και τη γευστική πληρότητας.